Sunday, December 10, 2017

Annapurna


 
De zoon is een goede klant van mijn handgebreide sokken. Jammer genoeg is hij ook heel sletig. Hij doet niet veel langer dan één jaar met een paar. Zijn record is drie weken, voor een paar sokken in  honderd percent wol. Toen ik dan ook in dit boek een beschrijving las van een techniek voor 'haast onverwoestbare' sokken besloot ik dit uit te proberen.
Het patroon heet Annapurna, naar de bergtop in de Himalaya, met het achterliggende idee dat je met deze sokken die berg kan beklimmen en terug...En de ontwerpster belooft dat deze sokken heel, heel lang zullen meegaan.
As my son wears out his socks very quickly, I decided to knit a pair of 'nearly indestructible' socks from this book.  The pattern is Annapurna, and the designer promises that it will take a long, long time for these socks to wear out. It takes my son mostly about a year, with a record of three weeks for one pair I have knit in hundred percent wool. I now only use hardwearing sockyarn for his socks, no fancy stuff for him...

Het volledige been én de bovenvoet zijn in afgehaalde steken gebreid, zoals je voor een verstevigde hiel zou doen. Het laatste deel van de grote hiel, de kleine hiel én de tenen zijn met dubbele draad gebreid.

The leg and instep are worked in the two-row slip-stitch pattern commonly used to add strength to heel flaps. The last inch or so of the heel flap, the heel turn, and the toe are worked with two strands of yarn held together.
De zool is met dubbele draad gebreid. Ik nam er een extra kleurtje bij, omdat mijn garen alarmerend snel erdoor ging. Je breit minder rijen op de bovenvoet dan op de zool. Omdat de rijverhouding op de bovenvoet en de zool anders is moet je niet in het rond, maar heen en weer breien. Het duurde even voor ik een goed ritme had, en voor ik wist waar ik wel of niet terug moest breien...Deze techniek staat ook beschreven in een ander boek in mijn bibliotheek Favorite Socks, bij het patroon Padded Footlets.
The sole of the foot is also worked with two strands of yarn in a technique Mary Snyder used for her Padded Footlets in Favorite Socks (Interweave, 2006). To account for the row gauge difference between sole and upperfoot, the foot is knit back and forth. Less rows on the upperfoot are knit. It took me some time to get the rythm of the pattern, and to know where exactly I was in the pattern.
Dit patroon verbruikt veel meer garen dan een gewone sok. Ik had van het turquoise een bol van honderd gram, en had niet voldoende om de sok uit te breien. Ik maakte er dus effen grijze tenen van.
This sock pattern takes a lot more yarn then a normal sock, I only had hundred grams of this discontinued yarn, so I decided to add a grey yarn for the second strand on the sole. Finally I even had to knit the toes in grey.
Onverwoestbaar waren ze niet, maar ze hebben het wel vier jaar uitgehouden.
They lasted four years, so not indestructible, but better then average....


2 comments:

Priegelblog said...

Oh wow, 4 jaar is best lang! Ik hoop zelf dat mijn sokken niet te snel verslijten, maar toch wel snel genoeg om er voortdurend nieuwe te mogen breien!

En het boek, is dat een aanrader?

dominiqueknitting said...

Ik heb sokken die al 10 of 12 jaar oud zijn. Die zien er gedragen uit, maar zijn nog steeds draagbaar...
The Knitter’s Book of Socks is een heel goed boek met veel informatie over sokkenbreien, welk soort garen werkt voor wat soort type sokken…Oa voor sokken zoek je volgende kwaliteiten: elasticiteit, sterkte, de kwaliteit om vocht op te nemen... Voor het eerst heb ik daar ook in gelezen dat sokken flink wat ‘negative ease’ moeten hebben, ik breide die vroeger altijd te groot. Er staan bovendien ook heel wat patronen in van verschillende bekende ontwerpsters